Καίπερ οἱ ἡμῶν πρόγονοι οὐκ ἀντέδιδον εὐχὰς ῥᾳδίως ἀλλήλοις ἐν ταῖς ἑορταῖς, γνόντες ὅτι οὐδεμίαν ἔχουσιν ἀξίαν, βούλομαι ὑμῖν εὔξασθαι μετὰ τῆς τοιαύτης ἐπιτυμβίας ἐπιγραφῆς, ἥτις δοκεῖ μοι πολλὴν τινὰ οὐσίαν φέρειν. Ἰδοὺ..
"Πῖνε καὶ εὐφραίνου· τὶ γὰρ αὔριον, ἤ τὶ τὸ μέλλον, οὐδεὶς γιγνὼσκει. Μὴ τρέχε, μὴ κοπία, ὡς δύνασαι, χάρισαι, μετάδος, φάγε, θνητὰ λογίζου· τὸ ζῆν τοῦ μὴ ζῆν οὐδὲν ὅλως ἀπέχει. Πᾶς ὁ βίος τοιόσδε ῥοπὴ μόνον· ἄν προλάβῃς, σοῦ, ἄν δὲ θάνῃς, ἑτέρου πάντα, σὺ δ’ οὐδὲν ἔχεις."
( Πίνε κι εὐφραίνου· τὶ εἶναι τὸ αὔριο ἤ ποιὸ εἶναι τὸ μέλλον δὲν ξέρει κανεὶς. Μὴ βιάζεσαι, μὴν κοπιάζεις, καὶ ὅσο μπορεῖς κάνε χάρες, σκόρπα, τρῶγε καὶ νὰ σκέφτεσαι σὰν θνητὸς. Ἡ ζωὴ ἀπὸ τὸν θάνατο καθόλου δὲν ἀπέχει. Ὅλος ὁ βίος εἶναι τέτοιος, μονάχα μιὰ στροφὴ. Δικὰ σου ὅσο ζεῖς, ἀλλουνοῦ σὰν πεθάνεις ὅλα, τίποτα δεν ἔχεις. )
0 σχόλια Blogger 0
Δημοσίευση σχολίου