Ἀπέκαμον, ὦ φίλοι, ἀναγιγνώσκων καθ’ ἑκάστην φόνους τε καὶ ληστείας. Ἐκμελίσκομαι τῇ ψυχῇ. Οὐκ ἔτι δύναμαι. Πανταχοῦ δυσωδία, κακία, πονηρία.. Ὁ μέγας κατεσθίει τὸν μικρόν ἰχθύν. Καὶ τὸ χείριστον ὅτι οὐχ ὁρῶ φῶς ἐν τῷ βάθει τοῦ στόμιου!,
Ὁ ὀφείλων τὰ ἡμῶν παιδία προστατεύειν, οὐκ ἐποίησεν τοῦτο ἀλλὰ φάρμακα ἐπιφέροντα νέκρωσιν τε καὶ ἀναισθησίαν ἀντὶ χρημάτων παρανόμως τοῖς παισὶ παρεῖχεν. Περὶ τοῦ Διοικητοῦ λέγω, τοῦ ἐπὶ τῆς διώξεως τῶν ναρκωτικῶν ὄντος. Ἐξ οἵας καρδίας καὶ ποίας συνειδήσεως ἐποίησε τοῦτο τὸ ἀποτρόπαιον ἔργον;
Ἐς κόρακας τρισκατάρατε.. Ἐς Τάρταρον..
0 σχόλια Blogger 0
Δημοσίευση σχολίου