Μὴ μαλακῶς συλλογίζου.

Μηδενὶ βούλομαι, ὦ φίλοι, ἀνοήτως ὀνειδίζειν, ἀλλὰ οὐ δύναμαι πράως φέρειν τοῦτο ὅ κακὴ βουλὴ ἐμοὶ δοκεῖ εἶναι.  

Αὐτόχειρ γὰρ τῆς ἡμῶν γλώττης οὗτος ὁ ὁμογενὴς Κασελάκης γίγνεται, κενῶς καὶ ἀνοήτως λέγων, ὡς δεῖ τοὺς ἡμῶν μαθητὰς προαιρετικῶς διδάσκεσθαι ὡς δεῖ γράφειν τε καὶ λαλεῖν τὴν Ἀλβανικὴν γλῶτταν ἐν τοῖς ἡμῶν διδασκαλείοις. 

Ὑμῖν πῶς οὗτος ὁ λόγος δοκεῖ, ὦ φίλοι;